بیکاری در رشته پزشکی برای بسیاری از ما جای تعجب دارد. قبولی سخت برای رشته پزشکی در مقطع کنکور، ادامه تحصیل سخت و روزها و شب های بیخوابی و درس خواندن و در نهایت بیکاری و یا عدم رضایت از شغل.
اگر بیکاری را به معنی اشتغال نامناسب بدانیم. رشته پزشکی از رشته هایی است که بیکاری پنهان در آن زیاد است. بر اساس آمار در کشور ما هنوز سرانه تعداد پزشک به بیمار بسیار پایین است. این در حالی است که ما در منطقه از بین 27 کشور رده 20 ام را داریم. ولی برای بهتر دانستن این آمار باید اول نظام های بهداشت و درمان را بشناسیم.
در کشور ما نظام بهداشت و درمان مبنی بر درمان بنا شده است. یعنی ما اول باید مریض بشویم و بعد به سمت دکتر برویم و برای درمان از پزشک کمک بگیریم. در حالی که در بسیاری از کشور های دنیا نظام بهداشت و درمان مبنی بر پیشگیری است. یعنی برای مراقبت از افراد باید از بیماری افراد با آگاهی دادن و سنجش و مستمر جلوگیری کرد.
در نظام های مبتنی بر درمان نیاز به پزشک متخصص بیشتر است و در نظام های مبتنی بر پیشگیری نیاز به پزشک های عمومی. پس با این توضحیات بیکاری در رشته پزشکی جدی است.
پزشک بیکار
بنابراین با توضیحاتی که در برای تفاوت نظام بهداشت و درمان مبنی بر پیشگیری و یا درمان گفتیم، تعداد پزشکان عمومی که می توانند در زمینه پیشگیری نقش ایفا کنند در کشور ما به اندازه کافی است. این در حالی است که با هدایت این گروه از فارغ التحصیلان به سمت گروه های تخصصی در واقع زمینه اشتغال را از ایشان میگیریم.
این یعنی سیاست هایی که نظام بهداشت و درمان را به سمت نظام های درمانی میکشد منجر به بیکاری برای پزشکان عمومی و نابرابری پرداخت ها به سمت پرداختهای نجومی به پزشکان تخصصی می شود.
سیاست گذاری غلط در سالهای گذشته و عدم توجه به رویکرد های پیشگیرانه را به خوبی در زمینه خرید و توزیع دارو و واکسن هم می بینیم.
به نظر می آید برای رفع معضل بیکاری در رشته پزشکی باید با تدوین سیاست های کلی تصمیم های بزرگ و سختی بگیریم که رشته های مخلتف غیر پزشکی که در آینده مورد نیاز هستند را هم مد نظر قرار دهیم.
برای مشاوره شغلی و تدوین برنامه توسعه فردی با مشاوران شغلی کارآزموده تماس بگیرید.
دیدگاهتان را بنویسید